Çocukluğumun en büyük zevklerinden birisi,Şaban ve Zeki-Metin filmleri izlemekti.Ya yılda bir kaç kez cumartesi gecelerinin tv ekranına düşüvermesini beklerdim bu filmlerin ya da bitişik komuşumuz Hasan Amca'nın aldığı video bantlarının davetine koşardım.Harika günlerdi.Konu komşu,çoluk çocuk yıkılırdık izlerken.Sonraları,erişkinlik merdivenlerini tırmandıkça yani,bu filmlerin sanatsal değerini çok tartıştık.Yine de en yüksek sanat doruklarında gezinen filmler,asla yaşatamadılar bu Şaban filmlerinin hissiyatını bana...
İzlediğimiz bu filmlerin bir rutini,şablonu vardı.Film boyunca gülmekten kırılırdınız.Lakin finale doğru öyle bir sahne olurdu ki,kan otururdu gözlerinize.Kahramanımızın başına acıklı bir olay gelirdi.Hak etmediği feleketlere uğrayan kahramanımız,göz yaşı yağmurları yağdırıdı.O günlerdeki çocuk yüreğime,tortop olmuş bir acı yumağı oturuverirdi.Ağlamamak için gözlerime harp açardım.Final ise yine klasik olarak,kahramanımızın izleyenleri boğduğu kahkahalarla sonlanırdı.
Aynı boğaz düğümlenmesini futbolda da yaşadım defalarca.Kocaelispor,Gaziantepspor ve Sivasspor'un şampiyonluk koşularında ipi göğüsleyemeden,finişin hemen önünde yığılıp kalmaları;aynı tortop olmuş düğümlerle ilikledi boğazımı.Yine göz yaşlarımı gösteremedim,ancak içime akıtabildim yıllarca.
Bursaspor ise Büyük İskender'in Gordion düğümünü kesip atması gibi ferah saçtı yüreğime...O filmlerin sonundaki kahkaha fırtınalarını estirdi gönlüme.
Bursaspor bu şampiyonluğu ile devrim yaptı mı?Bilmiyorum...Açılan yolu başkaları da izleyebilecek mi?Hiç bilmiyorum...
Bildiğim tek şey,Bursaspor'un bu şampiyonluğu "Futbolun kayıp ruhu"nu bedenine geri döndürdü.Futbol yeniden yaşamaya başladı.
Dilerim ki bu zafer,ülkemizde devrim değil "Basü badel mevt" etkisi yaratsın.Yurdum futbolseverlerinin gönlüne,babadan oğula geçen üç büyükler hanedanlığını değil de;dikenli yolları çiğneme gözüpekliğini yeğlemiş bir taraftarlık hissini düşürebilsin.O gün geldiğinde devrime falan zaten ihtiyacımız kalmayacak.
Minnettarız sana Bursaspor.Kaleyi fethettiğin için değil,surdaki ilk deliği açma yiğitliğini gösterdiğin için.
İzlediğimiz bu filmlerin bir rutini,şablonu vardı.Film boyunca gülmekten kırılırdınız.Lakin finale doğru öyle bir sahne olurdu ki,kan otururdu gözlerinize.Kahramanımızın başına acıklı bir olay gelirdi.Hak etmediği feleketlere uğrayan kahramanımız,göz yaşı yağmurları yağdırıdı.O günlerdeki çocuk yüreğime,tortop olmuş bir acı yumağı oturuverirdi.Ağlamamak için gözlerime harp açardım.Final ise yine klasik olarak,kahramanımızın izleyenleri boğduğu kahkahalarla sonlanırdı.
Aynı boğaz düğümlenmesini futbolda da yaşadım defalarca.Kocaelispor,Gaziantepspor ve Sivasspor'un şampiyonluk koşularında ipi göğüsleyemeden,finişin hemen önünde yığılıp kalmaları;aynı tortop olmuş düğümlerle ilikledi boğazımı.Yine göz yaşlarımı gösteremedim,ancak içime akıtabildim yıllarca.
Bursaspor ise Büyük İskender'in Gordion düğümünü kesip atması gibi ferah saçtı yüreğime...O filmlerin sonundaki kahkaha fırtınalarını estirdi gönlüme.
Bursaspor bu şampiyonluğu ile devrim yaptı mı?Bilmiyorum...Açılan yolu başkaları da izleyebilecek mi?Hiç bilmiyorum...Bildiğim tek şey,Bursaspor'un bu şampiyonluğu "Futbolun kayıp ruhu"nu bedenine geri döndürdü.Futbol yeniden yaşamaya başladı.
Dilerim ki bu zafer,ülkemizde devrim değil "Basü badel mevt" etkisi yaratsın.Yurdum futbolseverlerinin gönlüne,babadan oğula geçen üç büyükler hanedanlığını değil de;dikenli yolları çiğneme gözüpekliğini yeğlemiş bir taraftarlık hissini düşürebilsin.O gün geldiğinde devrime falan zaten ihtiyacımız kalmayacak.
Minnettarız sana Bursaspor.Kaleyi fethettiğin için değil,surdaki ilk deliği açma yiğitliğini gösterdiğin için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder