Bir çocuk hayal kuruyor.Saf,masum hayaller..Bir gün bütün dünyayı ayağında sektireceği anları hayal ediyor.Bunun için koşturuyor toza,çamura bulanmış sahalarda.Bunun için dizleri yırtılasıya,tabanları şişesiye kadar bir kürenin ardından maceralara dalıyor.Parayı,şöhreti arzuladığı yok;zaten bunların varlığının farkında bile değil o...
Belki,parçalanmış hayatının,yüreğine batmış sırçalarını o sahalarda yapıştırıyor..Belki,horlanmışlığının acılarını,bu meşin küreyi tekmeleyerek çıkarıyor...Bu kürenin peşinden koşmayı,dünyanın derdine atılmış bir çalım gibi görüyor...
Belki de bunların hiç biri doğru değil de çok mutlu bir çocuk o...Mutluluğunu katmerlemek için bulanıyor sahaların tozuna.Ama hayalleri yine aynı kapıya çıkıyordur sonuçta.Yaşamı öyle de olsa böyle de...
Ve bir gün büyüyor bu çocuk.Görüyor hayallerinde yaşattığının,gerçek ile uyuşmadığını.Bu küre, o çocukken masummuş sadece.Tekmelerini savurdukça,bir bir söküldüğünü görüyor dikişlerin...Ve bir bir sökülüyor hayalleri yüreğinin sırça köşkünden...
Anlıyor ki, o çocukken futbol da çocukmuş.
Anlıyor ki,futbolun masumiyeti, "yetişkinler"in masumiyeti kalmadığı için silinip,gidiyormuş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder